کد مطلب:119208 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142
امام علیه السلام در این خطبه از اسرار آفرینش گروهی از حیوانات سخن به میان آورده است: اگر در عظمت قدرت و بزرگی نعمت او می اندیشیدند به راه راست بازمی گشتند و از آتش سوزان می ترسیدند، اما دلها بیمار و چشمها معیوب است. آیا به مخلوقات كوچكش نمی نگرند كه چگونه آفرینش آنها را استحكام بخشیده و تركیب و به هم پیوستگی آنها را متقن گردانیده است و گوش و چشم برای آنان به وجود آورده و استخوان پوستشان را نظام بخشیده است. به همین مورچه با آن جثه ی كوچك و اندام ظریفش بنگرید كه چگونه لطافت خلقتش با چشم و اندیشه درك نمی گردد، نگاه كنید چگونه روی زمین راه می رود و برای به دست آوردن روزیش تلاش می كند، دانه ها را به لانه حمل می كند و در جایگاه مخصوص نگهداری می نماید. در فصل گرما برای زمستان و به هنگام امكان، برای زمانی كه جمع كردن برایش ممكن نیست، ذخیره می كند. روزیش تضمین گردیده و خوراك لازم و موافق طبعش آفریده شده است. خداوند منان از او غفلت نمی كند و پروردگار پاداش ده محرومش نمی سازد، گو اینكه در دل سنگی سخت و صاف و یا در میان صخره ای خشك و بی رطوبت باشد. اگر در مجاری خوراك و قسمت های بالا و پایین دستگاه [صفحه 133] گوارشش و عضلات و اعضایی كه برای حفظ این دستگاه آفریده و چشم ها و گوش هایش اندیشه نمایی، در تعجب فروخواهی رفت و به شگفتی خلقتش اعتراف خواهی كرد و از توصیف آن به زحمت خواهی افتاد! (و خواهی گفت) خداوندی كه مورچه را بر روی دست و پایش برقرار و پیكره ی وجودش را با استحكام خاصی بنا گذارد، از همه چیز برتر و بالاتر است. هیچ آفریننده ای در آفرینش این حشره با او شركت نداشته! و هیچ قدرتی در آفرینش آن وی را یاری نكرده است. اگر طریق و راههای خود را بپیمایی تا به آخر برسی، دلایل به تو می گویند كه آفریننده ی این مورچه كوچك همان آفریدگار درخت عظیم الجثه خرما است، زیرا با تمام تفاوتهایی كه دارند، هر دو ساختمانشان دقیق و پیچیده است و به هر حال، موجودات بزرگ و كوچك، سنگین و سبك، توانا و ناتوان همه در خلقتش یكسانند (و در برابر قدرت او بی تفاوت) است.[1].
(قسمتی از خطبه صد و هشتاد و پنجم)
صفحه 133.